Ruhum kargaşaların içerisinde; boğulup yok olmaya yüz tutarken.
Ölüm; arzularımın en zirvesinde, çırpınırken…
Ziyaretçilerin gelmesini engelleyen, hayat denen piçe hamileyken…
!!!
“Kargaşa gitti, senin ellerinde, neden olduğunu sorma!!! senin sıran…”
Siyah bir umutla korunmuş ben, başa çıkabilirim.
Yeter ki giderken bir ikonu bırak, soğukluğun içerisinde tekrar tekrar ısınabileyim…
Fazla bir zaman kalmadı hem…
Kulağını, dudaklarıma dayayıp, “bana yardım et! bana yardım et!” diye söylenenleri yakında hissedeceksin…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder