Karanlığı Yarıladım..

karanlık bir yaşam içerisinde;
“beyaz bir illet” gibi
parıldayan
organik uygarlığın yaktığı ateşin
gün geçtikçe içime sızan lanetiyle;
karanlığın tarafındayım…

tıpkı bir delinin
akıl hastanesinde kullanılmayan umutsuzluğunun,
ironisinde ortaya çıkan
kendi imgelerimin peşinde,
sayıklayan bir düşün ölümü eşiğinde
karanlığı yarıladım…

bir göz aydınlanmanın,
ve bir söz,
ve ben.. yine
karanlıkta yastayım..
sıradan bir delinin öyküsünde
yer alan, kudurganlığı içerisinde
sözden bağımsız olan bu
somut dilin
hoyratça!!
aydınlanmanın işini becerirken;
bu direniş, soluğumun ta kendisi…
soluk alışta, azalır gider
ve
yarıda kesilmiş bir karanlığın içerisinde
karanlığı yarıladım..
belleğimdeki bu sesli yırtılma düşüncesiyle…

Bilinçsiz Benliğinden Gelen Kırılmalar